I w głowie tańczyły zaklęcia

I w głowie tańczyły zaklęcia

Sen wynurzył głowę z drugiego oblicza

Drwił nogami wisząc na ścianie

Przemknął intrygą po synapsach włochatych czułków

I po niżej biodra jednym susem

Schował się za krzesłem

I wtedy zegar wybił kolejną godzinę

A bezsilność opuściła ręce

Z głowy wychodziły kwadratowe dzwony

Które krążyły jak samoloty na pasie startowym

Ale to nie był koniec natarczywości

Bowiem jakaś landrynkowa granica

Zatrzasnęła się w sobie jakąś koszmarną wizją dnia

I lękliwe oczekiwanie szarpały betonowymi powieki

Po chwili podniosły się rolety

I słońce uderzyło buławą w twarz

Wtedy to drugie oblicze snu

Gwałtownie spadło na podłogę

I potoczyło się kołem w kole

W stronę ciemnej maszynerii

Wiszącej blado na ścianie

Jednak i tak budzik zagrzmiał w uszach

Jak metalowe wiertła

Nowy dzień zamanifestował swoją obecność

Zdziwienie przecierało oczy

A chłodna podłoga podniosła nogi

I w głowie tańczyły zaklęcia

Sylvek Ed Derech

Foto z internetu